Een Visum voor Amerika
BOAC staat voor Better On A Camel.
En wat
betekent SABENA?
Het is het acroniem van Societé Anonyme Belge d'Exploitation
de la Navigation Aérienne.
De afkorting SABENA werd gekscherend met "Such A Bad Experience Never Again"
verklaard!
Ik
herinner me dat in de jaren '60 van de vorige eeuw dergelijke grappen op
cocktailparties en recepties door mensen "in de buitenlandse dienst" gedebiteerd
werden om aan te geven dat ze globetrotters waren en de hele wereld kenden.
Misschien niet de hele wereld, maar dan toch wel veel landen waar ze voor
kortere of langere tijd gedetacheerd werden. Tegenwoordig gaat het anders.
Er is een hele webpagina vol met
variaties op de acroniemen
van bestaande en ook niet meer bestaande luchtvaartmaatschappijen.
Museumplein
19
Van
PanAm kende ik geen grap. PanAm betekende voor mij gewoon Pan American World
Airways.
In Amsterdam was het kantoor van PanAm gevestigd aan het Leidseplein in
het Hirschgebouw waar nu de Apple Store is. Voordat ik een vlucht kon boeken
moest ik in het bezit zijn van een visum, verstrekt door de Amerikaanse
ambassade in Den Haag of, in mijn geval, door het Amerikaanse Consulaat,
Museumplein 19, Amsterdam.
Daar werd me gevraagd wat het doel was van mijn reis. Ik wilde een paar steden zien, te beginnen bij New York waar ik al eens eerder was geweest, om uiteindelijk in San Diego aan te komen om een bevriend echtpaar van mijn ouders te bezoeken.
Ik moest papieren overleggen om te bewijzen dat ik een baan had met een vaste aanstelling en een regelmatig inkomen genoot. Een vast dienstverband zou een ieder er van weerhouden om langer dan de toegestane tijd van 6 maanden laat staan voorgoed in Amerika te willen blijven. Dat was kennelijk de redenering van de Amerikaanse overheid.
Nu
had ik geen vaste aanstelling bij een of ander bedrijf maar had een eigen,
kleine onderneming. Ik was "self-employed". Dus moest ik bewijzen dat ik
verplichtingen had ten aanzien van klanten en opdrachtgevers en derhalve
uiteindelijk naar Nederland zou terugkeren. Mijn inschrijving bij de Kamer
van Koophandel, enkele recente bankafschriften en schriftelijke opdrachten
van klanten overtuigden de klerk en het visum werd verstrekt, niet voor
een bepaalde periode van een half jaar maar in het stempel was ingevuld
"indefinitly". Ik moet een goede indruk hebben gemaakt.
Dat was in augustus 1978.
Standby Vlucht
Met het visum in mijn paspoort kocht ik vervolgens bij PanAm een zogenaamd stand-by ticket voor de vlucht van dinsdag 5 september. Standby betekende toendertijd een goedkoper ticket, maar het betekende ook dat je niet de garantie had dat er een plaats voor je was. Het tijdstip van vertrek kon dus verschoven worden.
Op
de dag ervoor, dus maandag, moest ik PanAm bellen om te horen of ik de volgende
dag mee kon vliegen. Ook nu waren de goden mij goed gezind. Ik vertrok op
dinsdag 5 september vanaf Schiphol rond 10.30 uur en kwam zo'n 8 reisuren
later in de middag op John F. Kennedy International Airport aan.
Naast
mij in het vliegtuig zaten twee broers die afkomstig waren uit Iran. De
oudste ging studeren aan de Yale Universiteit, niet ver van New York. De
jongere broer ging naar Westpoint, de cadettenschool om een militaire opleiding
te volgen. Ze waren van een rijke,
moderne
familie uit Teheran. De ouders stuurden hun zonen naar Amerika om een
goede toekomst voor ze te garanderen want het kan niet anders of de dreiging
van een revolutie moet al zichtbaar zijn geweest in het dagelijkse leven
en voor wat betreft de politieke situatie in Teheran. Mocht er wat gebeuren,
dan waren de zonen in ieder geval al in het buitenland.
Emigreren
Na de Tweede Wereldoorlog, in de jaren '50 van de vorige eeuw, zijn veel Nederlanders naar Australië, Canada en Amerika geëmigreerd. Amerika was in die jaren en ook daarna het meest geliefde emigratieland en dan vooral de staten New York, Florida en Californië.
Als je in de jaren '70 wilde emigreren, dan moest je wel zorgen dat je
een sponsor had, iemand die borg voor je stond. En als je die niet had,
dan zou je $40.000 mee moeten nemen zodat je geen aanspraak zou kunnen maken
op voorzieningen van de staat.
Wie definitief in Amerika wilde gaan wonen moest de Engelse taal spreken,
moest zich verwant voelen met de Amerikaanse cultuur en bereid zijn die
te verdedigen. Zie hoe de
aantallen
immigranten na de hausse aan het begin van de vorige eeuw sinds 1978
weer toegenomen zijn in de loop der jaren.
Zes Maanden
Na aankomst
op JFK werden de
passagiers als drijfvee naar de loketten van de immigratieidenst geleid
en een ieder werd nogmaals ondervraagd over "wat je hier kwam doen".
Dat ging op een intimiderende manier die ik gemakkelijk aanvaardde onder
het motto "Mij maak je niet duizelig!" Deze behandeling was er kennelijk
mede op gericht om kwaadwillenden te ontmaskeren. Je kreeg een papieren
strook in je paspoort geniet. Toen bleek dat een visum met het stempel "indefinitely"
ook maar voor 6 maanden gold.
We namen een taxi en reden gedrieën naar Manhattan, New York.
Pagina voor het eerst geplaatst op 12 januari, 2019.
