AudiOpinie
Door Rudolf A. Bruil
|
Aanvankelijk
had AudiOpinie een zeer eenvoudig omslag. Omslag en inhoud werden op
een analoge kopieermachine geprint door Challenger in de Westerstraat
in Amsterdam. Een Atari werd gebruikt voor de tekstverwerking. Dat was
in 1986. Toen het tijdschrift in populariteit groeide werd gekozen voor een luxere druk en een bredere distributie via Betapres. Dat was in 1988. Vanaf dat moment werd de inhoud in Ventura Publisher opgemaakt, een DOS programma dat op een IBM AT PC geïnstalleerd was. Ventura Publisher was een praktisch, no nonsense programma waarmee het prettig werken was. In 1990 was het door Xerox gekocht en heette het programma vanaf die datum Xerox Ventura Publisher. Tom Ara schreef er indertijd een interessant artikel over geplaatst in PC PRO. |
Het verschijnen van AudiOpinie (een samentrekking van Audio en Opinie) werd opgemerkt door de bestaande audiobladen vanwege de onafhankelijke opstelling, de manier van behandeling van de onderwerpen en de stijl van schrijven, zo zelfs dat uitgever 'De Muiderkring' interesse toonde (op instigatie van Tjako Fennema) om AudiOpinie als katern in Radio Bulletin op te nemen. Daar kwam het echter niet van. Het bleek dat het gesprek met de toenmalige hoofdredakteur een opdracht van de directie was en het idee van samenwerking niet van hemzelf afkomstig was. Het ging niet door. Hij bleef overigens maar korte tijd hoofdredacteur en vertrok naar een agrarisch blad. De betekenis van AudiOpinie was duidelijk. Niet lang na de introductie verscheen nog een ander tijdschrift 'Beeld en Geluid Opinie'. Kennelijk meedrijvend op de impact van AudiOpinie. |
Er
was een ondernemende jongen die een bedrijf startte dat later uitgroeide
tot "Publish - Desktop Publishing BV" (Publish DTP), gevestigd
aan de Van Diemenstraat in Amsterdam. Daar werden de met Ventura opgemaakte
pagina's door een laserprinter afgedrukt. Vervolgens werden door mij
de gerasterde illustraties ingemonteerd (die op een Kodak-printer werden
gerasterd) en eventuele correcties aangebracht. De
kant-en-klare moederbladen werden door een Kodak machine digitaal ingelezen
en op A3 vellen dubbelzijdig geprint. |
![]() |
Waren
we doorgegaan op die kostbare manier met ook een grote hoeveelheid
retour-exemplaren dan hadden we het niet overleefd. Daarom werd die
manier van druk en distributie al na een jaar gestaakt en er werd
gekozen voor de eenvoudige, maar niet minder interessante aanpak waarbij
de distributie door onszelf gedaan werd en de te drukken oplage in
de hand werd gehouden. |
Het
omslag. |
![]() |
Per
uitgave kon dan worden volstaan met een enkele drukgang in zwart met
een steeds wisselend lay-out/ontwerp: foto's, lijntekeningen, merknamen,
logo's en andere grafische elementen. |
Ik had allang de wens eens een audiotijdschrift te publiceren. Eind jaren '70 was The Audio Critic, onregelmatig uitgegeven door Peter Aczel (USA), een inspirerend voorbeeld. Maar als 15 jarige had ik al 'The Gramophone' gelezen. De afleveringen werden door uncle Wally en aunt Jo uit Leigh-on-Sea in Engeland gedurende vele maanden toegestuurd. Daarin stonden boeiende besprekingen en artikelen, échte journalistiek! En dan was er 'High Fidelity Magazine for Music Listeners' uit Amerika dat ik - toen ik in Parijs woonde - af en toe kocht. Dat sprak me zeer aan. Daarbij vergeleken was een blad als "Luister..." een enigszins schrale uitgave. Ook waren Jean Hiraga's 'La Nouvelle Revue du Son' en 'L'Audiophile' boeiende publicaties. In 1980 reisde ik naar Leusden en had een gesprek met journalist, musicoloog en icoon Jan de Kruijff die Disk weer wilde opstarten, maar dan uitgegeven door Elsevier. Het was wellicht mogelijk om samen dat tijdschrift te maken. Onze ideeën over funktie en opzet waren toch te verschillend. De "nieuwe Disk" verscheen al in 1983 of daaromtrent. Een paar jaar later greep ik mijn kans. |
![]() |
Voor
elke individuele uitgave werd de voorpagina van het omslag op maat ontworpen.
Evenwicht was het kenmerk van elke cover.
Ook heb ik later besprekingen met John van der Sluis gevoerd die een samengaan van Audio&Techniek en AudiOpinie voorstelde. Daar is uiteindelijk niets van gekomen. Dat samengaan was niet eenvoudig te realiseren. Ook waren we allebei te veel individualist. |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
Voor
de opmaak werd nog steeds Xerox Publisher gebruikt. Waarom veranderen
als iets heel goed en efficiënt werkt? Maar we gingen anders te werk. De opgemaakte/vormgegeven pagina's werden nu door ABC Copyprint (toen gevestigd aan de Havenstraat in Amsterdam) gescand en in het geheugen van een Xerox digitale copier opgeslagen. De pagina's werden nu digitaal geprint. Het deel over apparatuur en techniek werd op wit papier gedrukt. Het muziekkatern Fidelio op zacht geel. Daarna werden de A3-pagina's verzameld, gevouwen en samen met het omslag tot een geheel geniet. Het bijsnijden was de finishing touch. Rechts: de inhoudsopgave werd over 2 pagina's verdeeld. |
![]() |
Een Kodak laser scanner/printer maakte het mogelijk om van elke afbeelding en foto een rasterprint te maken van klein tot maximaal A4 formaat. Rechts het loopwerk van de Denon DP-S1 (CD transport) zoals het in druk verscheen. De afbeelding was afkomstig uit het door Denon geleverde informatiemateriaal. Met de Kodak machine werd de foto gerasterd en op elk gewenst formaat geprint. Die rasterprinten lieten zich uitstekend digitaliseren. Het kant en klare tijdschrift was niet alleen qua kritische inhoud interessant. |
![]() |
![]() |
![]() |
Zeer goede produkten kregen van ons een Gouden Triangel, een waardering geïnspireerd door "Le décibel d'honneur" van Jean Hiraga's "La nouvelle revue du son" uit Frankrijk. Een Gouden Triangel was er uiteraard voor de Denon S1 met de door Denon ontwikkelde Alpha-Processing techniek. Bijzondere opnamen kenden we een Gouden CD toe. Het
tijdschrift had naast tests ook vaste rubrieken zoals: "Met tin
en bout, met lijm en zaag", "Gehoord, Gezien, Gelezen",
"Handel & Wandel" (waarin winkels gepresenteerd werden). |
![]() |
|
|
![]() |
![]() |
![]() |
|
Namen
uit de beginjaren: Phia Baruch die met haar Uitgeverij SEL in Amsterdam
de eerste 8 edities (1986/7) onder haar hoede nam. Er was wijlen François
van Winkel die er in 1988 een belangrijke impuls aan wilde geven door
een betere druk, een grotere oplage en de distributie via Betapress
te regelen. Zonder hen was het tijdschrift in die beginjaren waarschijnlijk
nooit gerealiseerd.
|
![]() |
AudiOpinie
had alle ingrediënten om tot een uitgave met een grote oplage uit
te kunnen groeien. Maar omdat het een enigszins kritisch tijdschrift
was, waren slechts weinig importeurs en fabrikanten geïnteresseerd.
Ze wisten dat ze niet op voorhand een laaiend enthousiaste, positieve
waardering van hun produkten konden verwachten. Bovendien is het Nederlandse
taalgebied veel te klein. Hadden
we het tijdschrift in het Engels uitgegeven, dan was succes gegarandeerd.
Toch waren er supporters:
![]() |
|
![]() |
![]() |
We hadden geluk. Op uitnodiging van Frits de Vries (Audio Import) en Jan Laffra (Dynaudio Nederland), die het HiFi Festival in Loosdrecht in 1991 organiseerden, kreeg AudiOpinie ruimte op de 2e étage voor een presentatie van het tijdschrift. Dat was ook het moment dat afspraken met Rob Veerhuis gemaakt werden. | |
![]() |
![]() |
![]() |
|
Enkele
namen van auteurs die voor kortere of langere tijd meewerkten: François
van Winkel (klassieke muziek, opera), Jitte de Boer (muziekrecensies),
Anand Veeren (audio), Jean Hautparleur (=Paul Hattink - HiFine), Guillaume
le Cocq (Wim de Haan), Jim Faas (popmuziek), Sjef Willemsen (pop en jazz),
Paul Versteeg (klassieke muziek, pianisten) en Rex Harding (uit Engeland;
een vriend uit mijn schooltijd). |
![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
Kritisch luisteraar en doorgronder Rob Veerhuis trad vanaf nummer 29 tot de redaktie toe. Vanaf die tijd werd AudiOpinie door hem en door hoofdredakteur Rudolf Bruil gemaakt. Technisch onderlegd medewerker, Willem Rutten, deed de metingen. We
hebben hard gewerkt en aan het werk altijd veel plezier beleefd. We
bezochten persconferenties en dealerdagen en namen deel aan persreizen.
Ook bezochten we de High-End beurs in München. |
Links Rob Veerhuis (1944-2017) gefotografeerd in 1993 toen we een tafel hadden bij de ingang van Musis Sacrum in Arnhem. Rob werd geboren in juli 1944. Maar in de herfst kondigde zich de hongerwinter aan. Als baby kreeg hij tuberculose. Het gebrek aan goede medicamenten en behandeling leidde tot zijn lichamelijke handicap. Des te beter werkte zijn verstand. Hij was bijzonder intelligent en had een uitstekend gehoor.
|
|
![]() |
![]() |
![]() |
|
|
|
René
Brugman was z'n hele leven in audio geinteresseerd, in apparatuur om een
realistische weergave te bereiken. René heeft verschillende jobs
gehad, maar voor velen was hij bekend door zijn werk als verkoper in de
AKO in de Paleisstraat in Amsterdam. Het was altijd gemakkelijk even een
praatje met hem te maken als je de stad in ging. De interesse voor geluidsweergave en de praktische verkoopervaring in de kiosk mondde uiteindelijk uit in een belangrijke stap, namelijk de oprichting van zijn eigen winkel met tweedehands apparatuur, kabels en luidsprekersystemen: AudiOccasion, gevestigd op nummer 40 aan de Admiraal de Ruyterweg. Hij zei dat hij op het idee van de naam was gekomen door AudiOpinie. Veel liefhebbers en geinteresseerde klanten hebben daar menige luistersessie bijgewoond, aan discussies deelgenomen en wat bij René aangeschaft. René Brugman: 29 februari 1960 - 16 februari 2019. |
|
We spraken met fabrikanten en importeurs, musici werden geinterviewd, apparatuur getest, nieuwe CD-uitgaven besproken, en er werd altijd kritisch geluisterd en veel gediscussiëerd. Ook was er het altijd weer boeiende beursbezoek: Nieuwegein en Loosdrecht (op touw gezet door Frits de Vries en Jan Laffra), Parijs (Les journées de la haute fidélité en Festival du son), Düsseldorf (voor zolang het duurde), en de boeiende High-End shows in de hotels in Frankfurt-Neu Isenburg. |
In 1995 vond ik het tijd om een verzamelband te maken: Het Beste uit AUDIOPINIE. Het bevatte artikelen die eerder in AudiOpinie verschenen waren en er werden nieuwe artikelen aan toegevoegd. De tweede druk was een herziene, verbeterde uitgave waarvan een aantal in luxe uitvoering met hard cover werd gemaakt.
|
||
![]() |
Naast
eerder verschenen artikelen werden er ook nieuwe verhalen en beschouwingen
geschreven. Bijvoorbeeld over de restauratie van het Concertgebouw die
de kwaliteiten van de Grote Zaal enigszins gewijzigd heeft, over Wilma
Cozart Fine die oude Mercury opnamen voor Philips digitaliseerde, en
bijvoorbeeld over het "direct-to-CD" experiment van Reference
Recordings in Californië, en nog meer.
|
![]() |
|
Deze formule van vormgeving en productie maakte het altijd mogelijk om de lay-out te wijzigen en te vernieuwen, om nieuwe ideeën uit te proberen en te testen. Uiteraard was deze manier van werken niet zo bijzonder. Vandaag de dag zou je op het world wide web een magazine of krant beginnen, iets wat voornamelijk uitgevers van kranten in Nederland veel te laat ontdekt hebben. |
En toch... Misschien geeft dit verhaal inspiratie aan deze of gene die een publicatie wil verzorgen die eenmalig is of vaker moet verschijnen. Dat doe je dan niet meer met Xerox Publisher maar met Illustrator of welk modern opmaakprogramma ook. Alleen Xerox Publisher had die flexibiliteit omdat je er tijdens het vormgeven ook gemakkelijk analoog mee kon werken. |
|
|
|
Pagina voor het eerst gepubliceerd op het internet op 8 Mei, 2008.
Copyright
1986-2010 -
Rudolf
A. Bruil